خط یک به سمت ماه.

سوزان سانتاگ گفته بود: گاهی عاشق آدمی می‌شوی که شانس رسیدن به او صفر است، غیرممکن. و هم‌چنان دوستش داری. این عشق واقعی است. از آن چیزهایی که بعد خواندنش سیگاری آتش زدم، دودش را به سینه‌ام فرو دادم و به گذشته‌ نگاه کردم. گذشته‌ی پوچِ لبالب از دوست داشتنِ تو. فقط تنها باید یک کار انجام بدهم. باید هر دم به این مدامِ بیهوده‌یِ دوست داشتن چیزی اضافه کنم؛ بی‌آنکه در جست‌و‌جوی معنایی باشم.